rozrywać się

См. также в других словарях:

• rozrywać się – rozerwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} samoistnie ulec rozerwaniu; rozedrzeć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sweter się rozerwał na łokciu. Nici się rozrywały. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zrywać się – zerwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odddzielać się, odłączać się od czegoś, przestawać być zamocowanym; urywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Balon zerwał się z uwięzi. Krowa zerwała się z łańcucha. Od wiatru zerwał się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpękać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpękać sięam się, rozpękać sięa się, rozpękać sięają się {{/stl 8}}– rozpęknąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb, rozpękać sięnę się, rozpękać sięnie się, rozpękać sięnij się, rozpękać sięnął się || rozpękać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozerwać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}rozrywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}rozerwać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zabawić się, spędzić czas na rozrywce : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chciał… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozerwać — dk IX, rozerwaćrwę, rozerwaćrwiesz, rozerwaćrwij, rozerwaćrwał, rozerwaćrwany rozrywać ndk I, rozerwaćam, rozerwaćasz, rozerwaćają, rozerwaćaj, rozerwaćał, rozerwaćany 1. «rwąc rozdzielić coś na części, rozedrzeć, naruszyć całość, spoistość… …   Słownik języka polskiego

• pękać — ndk I, pękaćam, pękaćasz, pękaćają, pękaćaj, pękaćał pęknąć dk Vc, pękaćnę, pękaćniesz, pękaćnij, pękł, pękłszy 1. «przestawać być całym wskutek tworzenia się rysy, szczeliny, otworu; łamać się na kawałki» Lód pęka na rzece. Skóra pęka na rękach …   Słownik języka polskiego

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

• pękać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pękaćam, pękaća, pękaćają {{/stl 8}}– pęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb, pękaćnę, pękaćnie, pękaćnij, pękaćkłem, pękł, pękaćkła, pękaćkli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wybuchać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybuchaćam, wybuchaća, wybuchaćają {{/stl 8}}– wybuchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa a. IVb, wybuchaćnę, wybuchaćnie, wybuchaćnij, wybuchaćnąłem || wybuchaćchłem, wybuchaćnął || wybuchaćbuchł, wybuchaćnęła ||… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• eksplodować — ndk a. dk IV, eksplodowaćduje, eksplodowaćował «wybuchać, wybuchnąć, rozrywać się, rozerwać się, pękać, pęknąć z hukiem» Eksplodował gaz ziemny. Bomba eksplodowała. Materiały wybuchowe eksplodowały. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• eksplodować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Ia, eksplodowaćduję, eksplodowaćduje {{/stl 8}}{{stl 7}} wybuchać, gwałtownie rozrywać się, pękać z hukiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Eksplodował granat. Eksplodował metan. Eksplodował skład amunicji. <łac.>… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień